نتایج کوتاه‌مدت استئوتومی پروگزیمال تی‌بیا به‌روش گوه‌ باز با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی

پیش‌زمینه: استئوتومی پروگزیمال تی‌بیا عمل مناسب برای جلوگیری از پیشرفت آرتروز کمپارتمان داخلی زانو است. روش جراحی معمول برداشتن قسمتی از استخوان تی‌بیا به‌صورت گوه بسته است. هدف این تحقیق بررسی نتایج کوتاه‌مدت استئوتومی گوه‌باز پروگزیمال تی‌بیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از نوع بررسی متوالی موردها ۶۰ بیمار (۶۷ زانو، ۲۷ مرد، ۳۳ زن) در یک مرکز درمانی کرمان تحت استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی‌بیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی قرار گرفتند. بررسی پرتونگاری با اندازه‌گیری محورهای آناتومیکال و مکانیکال، ارتفاع پاتلا با شاخص «اینسال- سالواتی»، شیب پشتی پلاتوی تی‌بیا و بررسی بالینی با برگه «نمره‌گذاری زانو» انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین زاویه آناتومیک تیبیوفمورال از ۸/۶- به ۳۲/۴+ درجه رسید. ۲۶(۳/۴۳%) بیمار به گرافت استخوانی نیاز داشتند. میانگین اندازه گوه ۰۷/۱۱ (۱۵-۸) میلی‌متر بود. میانگین شاخص «نمره‌گذاری زانو» از ۵/۷۵ به ۷۳/۹۸؛ میانگین زاویه شیب پشتی تی‌بیا از ۹۵/۱±۰۵/۸ به ۵۴/۱±۶۸/۸ درجه؛ و میانگین ارتفاع پاتلا از ۰۶/۱به ۹۷/۰رسید. پنج مورد شکستگی،۳ مورد ورود پیچ به داخل زانو،1 مورد ورود پیچ به داخل مفصل تیبیوفیبولار، ۱ مورد اصلاح ناکافی و ۲ مورد عفونت محل جراحی داشتند. مواردی از آسیب عصب پرونئال، جوش‌نخوردگی، اصلاح بیش از حد، شکستگی پلاک و عارضه محل دهنده گرافت استخوانی و ترومبوز ورید عمقی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در روش استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی‌بیا با پلاک‌گذاری میزان استفاده از گرافت کمتر بود، بهبود قابل توجهی در شاخص «نمره‌گذاری زانو» مشاهده شد و ساده و ایمن بود.